مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد تهران شمال

امیل باید به‌طور مستقیم در محیطی دوری‌گزیده و روستایی از طبیعت می‌آموخت. او تا سن دوازده‌سالگی از نفوذ زیان‌بار کتاب‌ها در امان می‌ماند و سپس به‌مدت چند سال تنها یک کتاب، یعنی رابینسون کروزوئه، اثر دانیل دوفو، را به‌سبب پیام آن دربارۀ خوداتکایی و اهمیت درک واقعی چیزها در اختیار داشت. امیل تا سن پانزده‌سالگی، به‌جای آموختن موضوعاتِ نظریه‌محوری همچون تاریخ و دین، مهارت‌های یَدی و عملی را یاد می‌گرفت.طی سیصد سال اخیر، آموزش رسمی تبدیل شده است به یادگیری زیر سقف، نشستن پشت میز، گوش‌دادن به معلمان، و عطشِ گرفتن نمرۀ بیست.به گزارش عصرایران به نقل از ترجمان علوم انسانی، جیمز بروک‌اسمیت در ایان نوشت:ژان‌ژاک روسو می‌گفت این محدودیت‌های اجتماعی طینت دست‌نخوردۀ انسان‌ها را فاسد می‌کند. او برای آموزش کودکان به‌دنبال محیطی بود که آزادیِ تمام‌عیاری را برایشان رقم بزند و آن‌‌ها را از شر پیچیدگی‌های جامعه خلاص کند. پیروان روسو تا آنجا پیش رفتند که، برای آزادی کودکان، معلم‌ها را از مدارس بیرون کردند. واقعاً چگونه می‌توان آموزش عمومی و آزادی کودکان را با هم جمع کرد؟ شاید بتوان کتاب امیل یا دربارۀ آموزش۱، اثر ژان ژاک روسو (۱۷۶۲)، را اثرگذارترین نوشته‌ای دانست که در دوران جدید دربارۀ آموزش به نگارش درآمده است. هواداری روسو از شیوۀ یادگیریِ مبتنی‌بر تجربۀ مستقیم و ایفای نقش خلاقْ یوهان پستالوتسی، اصلاحگر آموزش سوییسی، و فردریش فروبل، معلم آلمانی، و جنبش «مهدکودک»۲ را تحت‌تأثیر قرار داد؛ تأکید او بر آموزشِ همزمانِ بدن و ذهن آغازگر تمایل شدید برای ورزش سازمان‌یافته بود که مدارس شبانه‌روزی انگلیس را در قرن نوزدهم فراگرفت و الهام‌بخش بارون پیر دوکوبرتن شد تا بازی‌های المپیک جدید را در سال ۱۸۹۶ ب, ...ادامه مطلب